#3 - Florencja, Lukka i problemy z nawigacją

Cześć!

Ciekawa jestem czy domyśliliście się jakie dwa miasta w Toskanii odwiedziliśmy. W sumie nie tak trudno było zgadnąć. Pierwszym celem stała się oczywiście Florencja, do której mieliśmy blisko.

Z drugim celem nie było już tak łatwo, gdyż wybór był spory, a dzień został jeden. 

Ostatecznie wybraliśmy się do Lukki ( z włoskiego Lucca), którą charakteryzują mury obronne otaczające Starówkę (aktualnie są to alejki spacerowe).

Spacer po Florencji

Wracając do Florencji - bardzo charakterystyczne dla mniej uczęszczanych uliczek w tym mieście są rowery. Ale, co należy nadmienić - rowery te nie należą do najnowszych!

Chyba najbardziej charakterystycznym punktem Florencji jest katedra Santa Maria del Fiore, której zdjęcie otworzyło fotorelację z tego wpisu. Tutaj macie jeszcze kilka zdjęć. Na żywo naprawdę robi wrażenie!

... i jeszcze tylko jedno, tak na dokładkę: 

Lukka - przez niektórych nazywana najpiękniejszym miastem Toskanii 

Na początek wspomniany mur, który ma 4 km długości, więc można wybrać się na długi spacer, bądź popularną tam przejażdżkę rowerową:

PS. tam po lewej jest lekka "przepaść" - w końcu stoimy na dawnym murze :) 

Widok, który możemy podziwiać z muru

Dalej schodzimy już w dół, żeby pospacerować trochę uliczkami tego urokliwego miasteczka.

 Kościół San Michele in Foro, a my idziemy dalej:

Zdjęcie poniżej - niby nic...

...a jednak koło takiego balkonu nie mogłam przejść obojętnie:

Droga powrotna, czyli przygody z nawigacją

Kończąc wpis, nie mogę nie napomknąć o naszej drodze powrotnej. Zdecydowaliśmy, że aby uniknąć jazdy w najgorszy skwar, wyjedziemy wieczorem. "Wymeldowaliśmy się" o 10:00 i resztę czasu spędziliśmy mogąc korzystać ze wszystkich dóbr typu basen itp, więc nie było problemu. Nadchodzi wieczór - jemy ostatnią włoską pizzę (uwiecznione!) i ruszamy. 

Oczywiście nawigacja jest naszą prawą ręką. 
Źle skręciliśmy. 
Ups. 

Nawigacja złapała od razu inną trasę, a kilometrów specjalnie nie przybyło. No to jedziemy dalej. 
Co się okazało? 
Ominęliśmy autostrady, a skończyliśmy jadąc serpentynami po górach. 
Oczywiście - widoki nie do opisania, ale mój stan (pomijając już tempo jazdy) był nie najlepszy. Kiedyś nie miałam z tym problemu, teraz jak przez dłuższy czas jadę krętą drogą, po prostu robi mi się niedobrze. 

Serpentyny ciągnęły się przez wieeele kilometrów, a ja miałam kryzys, pomijając , że prawie się nie popłakałam (tak mi było źle), a nie wiedzieliśmy ile jeszcze będziemy jechać takimi drogami. W końcu musieliśmy się zatrzymać, żebym złapała trochę świeżego powietrza. 

Nie żałuję, jak zobaczyłam widoki - od razu pobiegłam do bagażnika (po spakowany już) aparat:

Ufff, to chyba tyle. Cali i zdrowi dojechaliśmy do Polski, a nasz road trip niestety dobiegł końca. Jednak moje "ostatnie, prawdziwe" wakacje na tym się jeszcze nie skończyły. Także #staytuned jak to mawiają.

Ściskam,

dyrdymała


PS. Tym razem trochę zaszalałam ze zdjęciami, a muszę dodać, że jak czytałam post przed samym wstawieniem to jeszcze kilka usunęłam!

#żebyniebyło